Θάνατε , ωσεί παρόντα
Θάνατε πανταχού παρόντα

Φορέα των πρώτων στιγμών μας
Δαμαστή των ινδαλμάτων
Σεπτό φθινόπωρο της ψευδαίσθησης
Υπερώε κατακτητή των αλλοφρόνων

Που έρχεσαι το χλωμό απόγευμα
Που αφίκνησε τα αδιάθετα πρωινά
Που ελλοχεύεις στα άπνοα βράδια
Που κυλάς στα άηχα μεσημέρια

Θάνατε εσύ , ο μη περαιτέρω

Υφαντή των φασκιών των θνητών
Πέρας στη λεωφόρο του βέλους του χρόνου
Γενέτειρα στο τόξο του ουρανού

Μολλώχ των ονείρων , ξεφτίζουν

Της ελπίδας διακορευτή
Του πένθους κομιστή
Φωτοκτόνε , χωματένιε