Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Είναι βαριά η πούδρα του τσολιά (μου εσύ)

Πι in chains

Ξένα διάφορα

Ποταμόπλοιο

Mark Twain

Ο Σάμουελ Λάνγκχορν Κλέμενς (γνωστός με το ψευδώνυμο Μαρκ Τουαίν), εργάστηκε ως οδηγός ατμόπλοιου στον Μισσισσιπί.Αν και η προέλευσή του ψευδωνύμου δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα, η επικρατούσα άποψη είναι πως αποτελεί το ναυτικό παράγγελμα που σημαίνει δύο οργιές βάθος (3.7 μέτρα) και δήλωνε το όριο ασφαλούς πλευσης στα αβαθή των ποταμών.

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

urban minimal summer linear

Να μια ωραία φωτογραφία απο τις διακοπές

Δεν ειναι στραβός ο γιαλός.

Παλαιοκουμούνια...

Ship of fools

Που είναι ενα Ψ χρωμόσωμα,ε?

Rabbit stifado

Απο δω απο δω...

Εδω θα αφήσουμε τα κοκκαλάαακια μααας...

Είναι χρώμα τώρα αυτό?

Τι το θέλαμε κι ερχόμασταν...

Διακοπές και παπαριές...Αθήνα ρε μούτρα

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

ζόφος ζόφος ζόφος

30 χρόνια

The Berlin band has been an integral part of the international music scene for 30 years.

In 2010 their stage anniversary will be celebrated with a tour through Europe.

Concerts will be held in selected cities, but also at locations that are significant to the band.

And it’ll be more than just a single concert event during the anniversary tour. The band is planning to make a guest performance on an additional day, presenting the audience with a mixed program of the Einstürzende Neubauten, films, solo shows, guests and friends.

More specifically, the band will play a great concert on the first night, while the second night will be divided into 3-part program.

It’ll begin with films and installations. Afterwards the band will play a further, but much shorter concert in which the Neubauten will present material that has never been played live, hasn’t been played live for a long time, or never in this form.

The evening will be rounded off with shows and performances by the individual Einstürzende Neubauten members, recomposed from city to city:
Blixa Bargeld VOCAL ACROBATICS

Alexander Hacke HITMAN’S HEEL
with Danielle de Picciotto & Chris Hughes (Fatal Shore)

Andrew Unruh BEATING THE DRUM

Jochen Arbeit SOLO ACTIVITIES
mit lokalen Grössen

Rudolf Moser MOSERMEYER

Through the shadow of the valley of darkness

Το πνεύμα της σπατάλης Του ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΑΡΑΝΙΤΣΗ

Ιστορία που αφηγήθηκε ο Μενελίκ Α', γιος του Σολομώντα και της βασίλισσας του Σαβά, για τον οποίο έλεγαν ότι κυβερνάει τη χώρα του απ' το σημείο όπου καταλήγουν όλοι οι δρόμοι κι όλες οι σκάλες.
Απίστευτες συμπτώσεις σημειώνονται κατά τη σύγκριση της ζωής του χαλίφη Ομάρ-ιμπν-ελ-Χατάμπ και του σεΐχη Αμπντ-ελ-Καντέρ• για παράδειγμα:
ΚΑΙ οι δύο ανέβηκαν στον θρόνο από λάθος απόφαση του Θεού.
ΚΑΙ οι δύο δολοφονήθηκαν από Ασασίνους.
ΚΑΙ οι δύο αγαπούσαν παθολογικά τις πάρα πολύ νεαρές κοπέλες.
ΚΑΙ οι δύο βρίσκονταν στη Μέκκα τρεις μέρες πριν δολοφονηθούν.
ΚΑΙ οι δύο μιλούσαν περσικά ως δεύτερη μητρική γλώσσα.
ΚΑΙ οι δύο έβλεπαν προφητικά όνειρα.
ΚΑΙ οι δύο είχαν έμμονη ιδέα με τους κήπους και τα άλογα.
ΚΑΙ των δύο οι πρώτες κόρες ονομάζονταν Λεϊλά.
ΚΑΙ των δύο οι δολοφόνοι ήταν τυφλοί από το δεξί μάτι.
ΚΑΙ οι δύο σκοτώθηκαν Δευτέρα και κηδεύθηκαν Τρίτη.
ΚΑΙ στους δύο άρεσε η έκφραση «το μαχαίρι στο κόκαλο».
ΚΑΙ οι δύο είχαν υποσχεθεί καλύτερες μέρες.
ΠΟΙΟΙ ήταν όμως αυτοί; (Και γιατί τους συνδέουν με φαινόμενα οριακής νομιμότητας; Και γιατί κανείς δεν αποσαφηνίζει αν έδωσαν ή δεν έδωσαν στον λαό ψωμί και χουρμάδες;)
Σε μια χώρα της Ανατολής (και όχι του Νότου, όπως γράφεται συχνά εκ παραδρομής), που λεγόταν Νότια Χώρα κι όπου το νόμισμα ήταν το αλάτι, η Κεντρική Τράπεζα χρεοκόπησε ένεκα συνηθειών που ενθάρρυναν τη σπατάλη. Ετσι ξεκίνησε η έριδα, λέει ο θρύλος. Ωστόσο, σύμφωνα μ' έναν μεταγενέστερο θρύλο, η πραγματική αιτία ήταν αρκετά διαφορετική• για την ακρίβεια, στη χώρα εκείνη, οι μισοί πίστευαν πως η παιδική ηλικία ονειρεύεται ΠΑΛΑΤΙΑ (δηλαδή ΠΑΛΑΤΙΑ και ΟΧΙ κάτι άλλο), ενώ οι υπόλοιποι μισοί πίστευαν ότι η παιδική ηλικία ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ παλάτια (δηλαδή τα ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ: ΔΕΝ τα έχει) -κρίσιμη διαφορά! Κι όχι μόνο, αλλά, επιπλέον, οι μισοί εξέφραζαν τη σιγουριά ότι οι Φοίνικες ήταν οι πρώτοι που έκαναν τον περίπλου της Αφρικής, ενώ οι άλλοι μισοί διαλαλούσαν τη βεβαιότητα ότι, ΚΑΙ στον περίπλου, την πρωτιά την είχανε οι Κινέζοι.
Αντίο, ενότητα!
Μ οιραία, βγήκαν τα μαχαίρια και τα καφενεία χωρίστηκαν σε δύο παρατάξεις, ώσπου η χώρα διαιρέθηκε στον χάρτη, με τον χάρακα, σε βόρειο και νότιο βασίλειο, όπου βασίλευαν δύο ηγεμόνες-αδέλφια, ο ένας στον Βορρά και ο άλλος στον Νότο. Και στο βόρειο βασίλειο ο νόμος ήταν γραμμένος σε δέρμα τράγου, ενώ στο νότιο ήταν άγραφος και οι πολίτες τον επαναλάμβαναν νοερά για να τον θυμούνται. Υπάρχουν μάλιστα ενδείξεις ότι η έχθρα κράτησε 21 χρόνια, όσα και οι ημέρες που χρειάζεται το αμύγδαλο για να ωριμάσει απ' τη στιγμή που θα πέσει το άνθος. Υστερα, ο ηγεμόνας της νότιας Νότιας Χώρας, ο χαλίφης Ομάρ -ιμπν-ελ-Χατάμπ, που έπασχε από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και, ως εκ τούτου, από δυσπεψία, κάλεσε τους τρεις γιους του, πιστεύοντας ότι η κατάστασή του χειροτέρευε και ξέροντας, φυσικά, ότι, προκειμένου για παρόμοια κατάσταση, το να πιστεύεις ότι χειροτερεύει και το να χειροτερεύει είναι σχεδόν το ίδιο. Και, μόλις ήρθαν οι γιοι, τους είπε:
«Γιοι μου αστόλιστοι: αν είναι να κάνουμε ειρήνη με τη βόρεια Νότια Χώρα, πρέπει να παντρευτείτε τις τρεις θυγατέρες του αδελφού μου, σεΐχη Αμπντ-ελ-Καντέρ, και ξαδέλφες σας».
Κι αυτοί, μάλλον για να του πάνε κόντρα, απάντησαν:
«Εντάξει».
Εν συνεχεία, ο χαλίφης έστειλε έναν κατάσκοπο, ονόματι Ουαχίντ, στη βόρεια Νότια Χώρα για να μάθει τι σόι πριγκίπισσες ήταν οι ανιψιές του, ώστε να μελετήσουν οι γιοι τη στρατηγική που θα ακολουθούσαν στο ζήτημα του φλερτ.
Και, επιστρέφοντας, ο κατάσκοπος έδωσε την εξής αναφορά:
«Η πρώτη κόρη, Αρχοντα των γιασεμιών, έχει βάψει γαλάζιες τις τρίχες του όρους της Αφροδίτης και σ' εκείνους που τη ρώτησαν γιατί απάντησε: "Επειδή δεν είμαι απ' αυτές που χασμουριόνται με τη μασχάλη"!»
«Μμμ...» είπε ο χαλίφης και ζήτησε από έναν υπηρέτη να ξύσει την πλάτη του (τη δική του, του υπηρέτη). Κατόπιν ένευσε προς τον κατάσκοπο για να συνεχίσει. Αυτός (λέγεται ότι) είπε τα εξής:
«... Τη δεύτερη κόρη, τη ρώτησαν γιατί τα χείλη της ήταν κόκκινα και απάντησε πως, όταν έχεις λύσει ένα αίνιγμα -δεν διευκρίνισε ποιο!-, τα έχεις λύσει όλα!»
Ο χαλίφης ζήτησε από έναν υπηρέτη να του φέρει ένα ποτήρι γάλα καμήλας με σουσαμέλαιο. Κατόπιν ένευσε προς τον κατάσκοπο. Αυτός (λέγεται ότι) είπε τα εξής:
«... Την τρίτη κόρη τη ρώτησαν γιατί έτρωγε τα νύχια της και απάντησε -άκουσον άκουσον!- ότι είναι μια βρόμικη δουλειά αλλά κάποιος έπρεπε να την κάνει!»
Ηταν μεσάνυχτα, η ώρα που ο Αλλάχ μάς κοιτάζει με το μάτι μισάνοιχτο. Η Σελήνη έδειχνε δώδεκα παρά τρία.
«Γιοι μου, τ' ακούσατε;» ρώτησε ο χαλίφης στρέφοντας το κεφάλι στους πρίγκιπες. «Η εποχή κατά την οποία μπορούσε κανείς να χάσει εύκολα το δίκιο του είναι μια εποχή που θα νοσταλγούμε». Επειτα το βλέμμα πήδηξε απ' το παράθυρο και βυθίστηκε στη γοητεία του φεγγαρόλουστου κήπου με τις μανόλιες. Και (φημολογείται ότι) ο χαλίφης δήλωσε στους παριστάμενους το εξής:
«Βούρλα, ακούτε τη σιωπή; Είναι ο ήχος του μέλλοντος!»
Ο Θεός είναι ένας. Ευλογημένοι όσοι εχθρεύονται το δύο, τον μόνο αριθμό που, μολονότι διαιρείται αποκλειστικά με τον εαυτό του και τη μονάδα, δεν είναι, εντούτοις, μονός.

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Radio Days

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 3 Ιουλίου 2010
Νυχτερινές διαδρομές ΟΝ AIR
Ο Μάνος Τσιλιμίδης κάνει (έκανε δηλαδή, γιατί τώρα, με το ζήτημα των συμβασιούχων, ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς θα συμβεί) τη μεταμεσονύκτια εκπομπή «Αγρυπνος στη ΝΕΤ 105,8».
Κάθε βράδυ 12 με 2 ανοίγει τα μικρόφωνα και συνομιλεί live με τους ακροατές. Αληθινό talk radio, όπως συναντάμε κατά κόρον στα νυχτερινά ραδιόφωνα της Αμερικής. Αντί μιας τυπικής συνέντευξης, ο Μάνος Τσιλιμίδης μάς περιγράφει μια ραδιοφωνική ιστορία από την εκπομπή του.
«Κάποιο βράδυ μια κοπέλα μού λέει: "Με λένε Ειρήνη και επειδή σας ακούω και σας θεωρώ φίλο μου, θέλω να σας αποχαιρετήσω. Αποφάσισα να φύγω από το σπίτι των γονιών μου. Εχω ετοιμάσει μια μικρή βαλίτσα, βγαίνω χωρίς κλειδιά και τραβάω πίσω μου την πόρτα". Είχε ένα τρέμουλο η φωνή της, σημάδι ότι η απόφαση δεν ήταν τελεσίδικη... "Αξίζουν τέτοια τιμωρία οι γονείς σας;" τη ρώτησα. Από τις απαντήσεις κατάλαβα ότι το μοναδικό πρόβλημα της μοναχοκόρης δεσποινίδος ήταν πως, αν και δεκαπέντε και μισό πλέον, καλή μαθήτρια στο λύκειο και με επιδόσεις στη μουσική και τις ξένες γλώσσες, ο υπερπροστατευτικός πατέρας δεν την άφηνε ούτε ένα σινεμά να πάει με τις φίλες της. Και, επειδή η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο της ασυνεννοησίας, αποφάσισε να εγκαταλείψει το πατρικό της εκείνο ακριβώς το Σαββατόβραδο και ενώ η μητέρα της και ο πατέρας λείπανε σε ταξίδι για δουλειές... "Απ' όσα λες, βγάζω το συμπέρασμα ότι σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής τα πάτε πολύ καλά οι τρεις σας ως οικογένεια" - σχολίασα... Είχε χαλαρώσει η αρχική ένταση στη φωνή της. Είπα ότι το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν λίγες ακόμη ώρες υπομονή -μέχρι το ερχόμενο μεσημέρι- και στο γεύμα της Κυριακής να αντιμετωπίσει τον πατέρα της σαν να είναι εκείνη η μεγάλη κι εκείνος το παιδί και να του προτείνει την εξής ωραία λύση: να του πει πως, εάν δεν εμπιστεύεται την κόρη του, τότε ας την παρακολουθεί από μακριά να δει πού και με ποιους πηγαίνει... Συμφώνησε ανακουφισμένη με τη μέθοδο που πρότεινα, βρίσκοντάς την πιο λογική από το να τρελάνει μέσα στη νύχτα τους γονείς της. Το επόμενο βράδυ, πρώτη και καλύτερη, στις δώδεκα και δέκα μετά τα μεσάνυχτα, τηλεφωνεί από το καρτοτηλέφωνο ενός κινηματογράφου η μικρή Ειρήνη, για να μου πει ότι η συζήτηση είχε πετύχει τον σκοπό της και πως ο γαλαντόμος μπαμπάκας τής είχε δώσει λεφτά για να κεράσει η κόρη του όλη τη συντροφιά των κοριτσιών και τα εισιτήρια και τα παγωτά και τα χάμπουργκερ. Ακουγόταν χαρούμενη, με ευχαρίστησε και κλείσαμε τη γραμμή... Δύο μέρες αργότερα, σήκωσα το τηλέφωνο και ήταν ένας κύριος. Μου λέει στον αέρα: "Επέστρεφα στην Αθήνα το βράδυ του περασμένου Σαββάτου. Ημουν με τη γυναίκα μου. Πάντα ακούμε 'Αγρυπνο' στο ταξίδι. Και ακούσαμε την κόρη μας να σας λέει πως φεύγει. Αναψα τα αλάρμ και σταμάτησα στη λωρίδα ασφαλείας. Ετρεμα ολόκληρος. Και όταν τέλειωσε η συνομιλία, έκλαψα για ώρα στην αγκαλιά της γυναίκας μου. Σας ευχαριστώ που αντιμετωπίσατε έτσι το παιδί μου. Ξέρω ότι τώρα δεν ακούει, είδα από τη χαραμάδα της πόρτας ότι έχει το ραδιόφωνο κλειστό. Κοιμάται. Δεν ξέρει ότι την άκουσα να σας μιλάει. Καληνύχτα σας"».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Καλά , εσύ τραβήχτηκες νωρίς

Κοσμοκαλόγερος

ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ "Ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει Αριστερά"

«Ο Μανόλης Αναγνωστάκης μου έμαθε γράμματα στη φυλακή, ήμασταν θανατοποινίτες στο Γεντί Κουλέ» λέει ο Χρόνης Μίσσιος στο «Βήμα», στο περιθώριο της συνέντευξης που παραχώρησε ένα καυτό μεσημέρι της περασμένης
εβδομάδας στο σπίτι του, στο Μικροχώρι Αττικής. Εμβληματική φυσιογνωμία της Αριστεράς, συγκλόνισε το πανελλήνιο το 1985,όταν αποκάλυψε τη διαδρομή της ζωής του,από τα 17 ως τα 43 του χρόνια σε φυλακές και εξορίες (1947-1973), στο αυτοβιογραφικό βιβλίο «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς».Στα 80 του ζει πλέον αποτραβηγμένος
με τη σύζυγό του Ρηνιώ και τα τρία σκυλιά τους σε ένα αγροτόσπιτο, περιτριγυρισμένο από νεοελληνικές βίλες. Για να τον συναντήσει κανείςπρέπει να ακολουθήσει κανόνες... συνωμοτικότητας. Ενα ημιφορτηγό μάς περίμενε στην ταβέρνα «Μπάρμπα Βασίλης» για να μας οδηγήσει στο δρομάκι που καταλήγει στην πόρτα του.

- Τι σημαίνει για εσάς αυτή η κρίση;

«Πιστεύω ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι καθολική και παγκόσμια. Ο πλανήτης μας είναι πλέον μια μικρή γειτονιά γεμάτη κινδύνους και εγκληματικές συμμορίες που δεν γνωρίζουν σύνορα. Πιστεύω πως κανένας λαός, καμία χώρα δεν μπορεί να ονειρευτεί μια κοινωνία ισόνομη, ελεύθερη και ειρηνική».

- Γιατί; «Πολλά θα μπορούσε να αναφέρει κανείς: για τον κίνδυνο του πυρηνικού ολέθρου, για την καταστροφή του περιβάλλοντος, για τον χρηματιστηριακό ιμπεριαλισμό κτλ. Πρόσφατο παράδειγμα έχουμε το έγκλημα της ΒΡ. Κι όμως κανένας δεν θα τιμωρηθεί, κανένας δεν ζητάει να σταματήσουν οι εξορύξεις στα βάθη του ωκεανού. Ολοι μιλούν για το πόσα σεντς έπεσε η μετοχή της. Η ανάγκη συνεργασίας των λαών είναι επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε. Η ανάγκη μιας παγκόσμιας δράσης για να αλλάξουμε τους κοινωνικούς θεσμούς, τις αξίες μας και τη συμπεριφορά μας απέναντι στη φύση και στον συνάνθρωπό μας είναι στοιχειώδης προϋπόθεση».

- Τι μπορούμε να κάνουμε; «Σήμερα είναι εύλογο το ερώτημα αν το προνόμιο της λογικής του ανθρώπου είναι όντως προνόμιο ή κατάρα. Η οικολογική κρίση του πλανήτη και των ανθρωπίνων κοινωνιών δεν είναι ένα εφιαλτικό σενάριο για το μέλλον αλλά μια οδυνηρή πραγματικότητα. Ο κόσμος του Οργουελ επιβεβαιώθηκε. Ο κόσμος του Χάξλεϊ είναι παρών. Μόνο με αυτογνωσία της ύπαρξής μας και τη συμφιλίωσή μας με αυτόν τον υπέροχο αινιγματικό κόσμο που μας γέννησε μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία μας. Χρειαζόμαστε άλλη ιεράρχηση των αξιών, άλλους κοινωνικούς θεσμούς, άλλη φιλοσοφία. Οσο η κυρίαρχη αξία των κοινωνιών μας παραμένει η κερδοσκοπία, τα βήματα της ανθρώπινης ιστορίας- όπως είπε κάποτε και ο Δαντόν- θα είναι οι ταφόπετρες των ρομαντικών».

- Λέτε ότι η ζωή μετριέται μονάχα με τις συγκινήσεις που επιβεβαιώνουν την ανθρώπινη ουσία μας.Πιστεύετε ότι χάσαμε την ουσία τα τελευταία χρόνια;

«Νομίζω πως ναι. Η σημερινή κοινωνία δείχνει να έχει πέσει σε κώμα. Ο άνθρωπος από μια συμπαντική οντότητα με όνειρα, επιθυμίες, έρωτες και αισθήσεις μετατρέπεται σε ένα αντικείμενο παραγωγής και κατανάλωσης προϊόντων. Εχει χάσει τον προσανατολισμό του, έχει χάσει τις αξίες τού ευ ζην».

- Πώς βιώνετε την κρίση στην Ελλάδα;

«Αισθάνομαι ταπεινωμένος και περιφρονημένος. Νομίζω ότι ξαναζώ την εποχή του Πιουριφόι, τότε που η χώρα μας ήταν απόλυτα εξαρτημένη από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Δεν πίστευα πως θα ζήσω μια νέα υποτέλεια της πατρίδας μου. Λέει ο Πρωθυπουργός ότι ήμασταν ο αδύναμος κρίκος και γι΄ αυτό μας χτύπησε τόσο καίρια ο τοκογλυφικός καπιταλισμός. Γιατί όμως είμαστε ο αδύναμος κρίκος; Είναι ένα ερώτημα στο οποίο οφείλει να απαντήσει το πολιτικό μας σύστημα και άλλοι κοινωνικοί φορείς που υποτίθεται ότι διακονούν τα συμφέροντα του λαού».

- Ωστόσο ο λαός, όλοι εμείς, δεν έχουμε ευθύνη γι΄ αυτό που μας συνέβη;

«Αναμφίβολα ναι. Αυτό όμως δεν είναι το κυρίως πρόβλημα. Οπως και το σύνθημα “φέρτε πίσω τα κλεμμένα”. Είναι σωστό αλλά ταυτόχρονα παραπλανητικό. Διότι το πρόβλημα είναι το σύστημα και οι θεσμοί που καθιερώσαμε. Θεσμοί που παράγουν βία, βαρβαρότητα και ψυχασθένεια, διότι πώς να κατανοήσει κανείς διαφορετικά την αφύσικη ζωή που μας υποχρέωσαν να βιώνουμε. Για να γυρίσουμε στα δικά μας: το εξοργιστικό είναι ότι μας εγκαλούν για έλλειψη πατριωτισμού όσους διαφωνούμε και αντιστεκόμαστε σε αυτά τα κατοχικά μέτρα. Είναι αυτοί που εκλέχθηκαν και ορκίστηκαν- οι περισσότεροι αλλεπάλληλες φορές- να υπερασπισθούν την πατρίδα και τα συμφέροντα του λαού της και μας οδήγησαν σε μια νέα εθνική υποτέλεια. Αιδώς, Αργείοι...».

- Είστε πολύ σκληρός. «Στα 80 μου χρόνια δεν έχω το δικαίωμα της συγγνωστής πλάνης ούτε καμία δέσμευση για να μη λέω αυτό που σκέφτομαι και πιστεύω. Είναι τουλάχιστον ανόητο να υποστηρίζει κανείς ότι μια χώρα οικονομικά υποδουλωμένη μπορεί να είναι εθνικά και πολιτικά ελεύθερη και ανεξάρτητη. Ισως αυτή η νέα υποτέλεια γεννήσει μια νέα εθνική αντίσταση».

- Εθνική αντίσταση;Με ποια μορφή και πότε;

«Οταν ο λαός βγει επιτέλους από τις κομματικές μάντρες. Τι όραμα θα έχει αυτή η αντίσταση; Τι μορφές θα πάρει; Δεν ξέρω. Εγώ είμαι ήδη παρελθόν και δυσκολεύομαι ήδη να κατανοήσω το παρόν. Ελπίζω οι μορφές που θα πάρει να μην είναι βίαιες και εξουσιαστικές. Είναι ιστορικά βεβαιωμένο πως η βία και η εξουσία πρόδωσαν τα ωραιότερα όνειρα των επαναστατών».

- Πιστεύετε ότι υπάρχει ανάγκη τιμωρίας των ενόχων που μας οδήγησαν εδώ;

«Δεν πιστεύω στην καταστολή. Πιστεύω στην πρόληψη. Δυστυχώς όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες στην εποχή μας έχουν εγκαταλείψει την πρόληψη, την αναζήτηση και αντιμετώπιση των αιτίων που γεννούν τα κοινωνικά φαινόμενα και επαφίενταιστην καταστολή σε ολόκληρο το φάσμα του κοινωνικού γίγνεσθαι».

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΟΥΡΑ ΤΗΣ ΑΘΕΡΙΝΑΣ

- Είστε ένας από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας της Αριστεράς στην Ελλάδα τον αιώνα που πέρασε. Αναγνωρίζετε κάποιο «ιστορικό λάθος» στη διαδρομή της από το 1974 ως σήμερα;

«Κατ΄ αρχάς θέλω να σου πω ότι η διαδρομή μου στην Αριστερά ήταν, παρά τις αντιξοότητες, από τις πιο ευτυχισμένες και πλούσιες περιόδους της ζωής μου. Εί χαμε όνειρο, είχαμε όραμα, είχαμε μύθους και ψευδαισθήσεις. Η Αριστερά είχε βαθιές ρίζες μέσα στην ελληνική κοινωνία. Παρ΄ ότι ηττήθηκε στρατιωτικά, γρήγορα ξαναγεννήθηκε και στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 ήταν ο μόνος παραγωγός πολιτισμού στη χώρα μας. Η Αριστερά ήταν επαναστατική, όχι με τη συνωμοτική έννοια αλλά με τον πολιτισμό της, μια πορεία που ήρθε να διακόψει η δικτατορία. Ούτε όμως η χούντα τη νίκησε. Η Αριστερά ηττήθηκε στη Μεταπολίτευση. Διασπασμένη για άλλη μία φορά πολεμούσε με τα “ευαγγέλια” προσπαθώντας να στρατολογήσει η κάθε πλευρά με το μέρος της περισσότερους κομμουνιστές. Να τους κάνει τι, αλήθεια; Να τους βάλει στο μπαούλο; Δεν αντιλήφθηκε τη νέα εποχή στην οποία εισερχόταν η ελληνική κοινωνία, τις προσδοκίες και τα προβλήματά της. Ετσι ήρθε το ΠαΣοΚ, πήρε όλο το πακέτο των συνθημάτων και των αιτημάτων της Αριστεράς και το απαξίωσε. Εκτοτε η Αριστερά ψάχνει την προίκα της σε λάθος μέρος. Σήμερα ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει Αριστερά. Αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι Αριστερά δεν παράγει τίποτα, ούτε καν πολιτικό πολιτισμό».

- Τι εντύπωση σας προκάλεσε η νέα διάσπαση του Συνασπισμού;

«Επιβεβαιώνει αυτό που είπαμε προηγουμένως. Είναι ένα πείραμα που χρόνια τώρα παλεύει χωρίς να κατορθώνει να συνθέσει απόψεις. Οι διασπάσεις και οι επαναδιασπάσεις αυτού του χώρου μου φέρνουν στο μυαλό την επίδραση που έχει η ουρά της αθερίνας στον τρικυμισμένο ωκεανό».

- Αρα τι προτείνετε; «Πιστεύω ότι ο μόνος δρόμος, η τελευταία έξοδος προς την ελευθερία του ανθρώπου και του πλανήτη είναι η ολιστική οικολογική φιλοσοφία, σκέψη, πράξη και συμπεριφορά. Η οικολογία ούτε φέρει ούτε εδραιώνει καμία εξουσία, αντίθετα την καθιστά άχρηστη. Είναι μια επανάσταση αυτογνωσίας, μια επανάσταση ανθρώπινης συνείδησης. Δεν είναι μια “πίστη” σε μια ιδεολογία αλλά μια καθημερινή πρακτική για να επανασυνδέσουμε τη λογική με τις αισθήσεις, να απελευθερώσουμε τη συμπαντική μας ιδιαιτερότητα. Να αναγνωρίσουμε τη διαφορετικότητα, την αυταξία και την αναγκαιότητα του συνόλου της ζωής. Είναι ένας δρόμος επαναπροσέγγισης του κόσμου που μας περιβάλλει, ένας δρόμος στην αναζήτηση της χαράς αντί της αγωνίας. Εχουμε ανάγκη να ξαναβρούμε την προσωπική μας αισθητική, τα προσωπικά μας μονοπάτια, του έρωτα, της αγάπης και της τρυφερότητας, το άρωμα του κόσμου και της ύπαρξής μας».

Άγιος Άρης

Παλιό stencil του b

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

I want to believe

Αρνητικό - Λόφος - Κουαρτέτο

Ξύλο και ντού και έρωτας παντού

love hides in molecular structure

Love hides in the strangest places. Love hides in familiar faces. Love comes when you least expect it. Love hides in narrow corners. Love comes to those who seek it. Love hides inside the rainbow. Love hides in molecular structures. Love is the answer.

Ο Έλλην Υδραυλικός

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Ναυτίλος

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 8 Μαΐου 2010
Ναυτίλος
• αγριόκυκνοι στον ουρανό ...
Με την παράδοσή μας και τους ποιητές μας, τις σημαίες μας και τους αγίους μας, αντάρτες και καλές κυράδες, με προφυλακή τους επιστήμονές μας, τα παιδιά μας, τα όνειρά τους και με τα γράμματα, άρματα στα χέρια μας, πρέπει να ξανασηκώσουμε κεφάλι.

Σύντροφοι ξανά, όσοι έχουν καθαρά τα μάτια. Το μέλλον στο εξής θα χτίζεται μέρα με την ημέρα.

Ηρθε η ώρα για «μεγάλες αλλαγές στο μικρό κινέζικο χωριό» μας...
Μια «ώρα» που θα κρατήσει πολύ καιρό...
Το καλεί η ανάγκη να βγουν στον αφρό, να δώσουν τον τόνο κι εν τέλει να κάνουν κουμάντο -τουλάχιστον στον μικρό κοινωνικό περίγυρο του καθ' ενός μας- οι φιλότιμοι Ελληνες, οι φιλόπονοι, οι εργατικοί.
Είναι καιρός να πάρουν ξανά στα σοβαρά τον λαό εκείνοι που νομίζουν ότι οι εργαζόμενοι έχουν χάσει την αξιοπρέπειά τους ή ότι έχουν υποταγεί στη μοίρα τους. Οχι μόνον να σας πάρουν στα σοβαρά
αλλά να σας φοβηθούν -εκείνοι που μόνον ο φόβος τούς κάνει να δείχνουν σεβασμό. Εκείνοι
που ακόμα κι αν μετανιώσουν, πρέπει να πληρώσουν για τα έργα τους, όταν ακόμα δεν σας σέβονταν. Οι υβριστές.
.................................
Ο καιρός, βαρύς και βλοσυρός, απαιτεί κάθαρση. Και η κάθαρση για τους υβριστές σημαίνει νέμεση, ενώ για τους υβρισθέντες σημαίνει μια εκ νέου απόπειρα οργάνωσης της ελευθερίας τους.
Τιμωρήστε τη χαμηλή διαφθορά: σας ζήτησε φακελάκι ένας υβριστής του Ιπποκράτη γιατρός; ξεφτιλίστε τον! Σας ζήτησε μίζα ένας λεχρίτης υπάλληλος σε μια Εφορία; βουτήξτε τον απ' τον γιακά!
Αντιθέτως, επαινέστε τον φιλότιμο καθηγητή, πείτε την καλή κουβέντα για τον τίμιο μαγαζάτορα, τον σωστό υδραυλικό, τον εμπνευσμένο επιχειρηματία.
Κράξτε τα κομματικά φερέφωνα, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, αρνηθείτε τον ρόλο του πελάτη που θέλει να «διορίσει την κορούλα του», μην υποκύπτετε στη διαφθορά για να «κάνετε τη δουλειά σας» - σας
την κάνουν έτσι τη δουλειά εκείνοι, αλλά αλλιώς.
Μη συμβιβάζεστε πλέον με τα κακώς κείμενα γύρω μας, διότι «εσείς θα σώσετε τον κόσμο». Τέλος στα ωχαδερφέ κι ασεγιαύριο, οι καιροί ου μενετοί.
Οργανωθείτε οι φιλότιμοι, βάλτε πλάτη ο ένας στον άλλον για να μη μας πιάνουν τον κώλο οι πονηροί.
*****
Τιμωρήστε την υψηλή διαφθορά: μαυρίστε στις εκλογές αλλά και καθημερινώς παντού, στον δρόμο, στα μπλογκ, στους καφενέδες, αυτούς που σας τα έφαγαν στο Χρηματιστήριο, στα ομόλογα, στις μίζες, με τη φοροδιαφυγή τους. Μαυρίστε τούς
πολιτικούς που έφεραν τη χώρα έως εδώ και τώρα απειλούν να την κατεβάσουν στον Αδη. Ξέρετε ποιοι είναι, αφήστε τις αυταπάτες σας
που έθρεψαν τις απάτες τους.
Απαλλαγείτε απ' τους κομπλεξικούς. Νεοφιλελεύθερους κι «αριστερούς» - αυτούς που επικρότησαν τους βομβαρδισμούς των λαών και τις πάσης φύσεως αμερικανιές, αυτούς που με αλαζονεία σάς χαρακτηρίζουν «ελληνάρες» ή «εθνικιστές» μόνον και μόνον επειδή αγαπάτε την πατρίδα σας.
Ταυτοχρόνως πατήστε κάτω τους ξενοφοβικούς, τους φασίστες και τους εθνικιστές. Πατριωτισμός σήμερα είναι η απόκρουση του εθνικισμού. Πατριωτισμός σήμερα είναι η διαδήλωση, η διαμαρτυρία, για το μεροκάματο, την αξιοπρέπεια, το καλό σχολείο.
Κόψτε και κάψτε τις πιστωτικές σας κάρτες. Βγείτε σιγά σιγά από τη διά βίου σκλαβιά. Τρίξτε τα δόντια στις τράπεζες, απειλήστε τες με την απαίτηση της σεισάχθειας. Συμπαρασταθείτε ο ένας στον άλλον
και συμπαραταχθείτε. Μην αφήνετε να σας διαιρούν για να βασιλεύουν. Μαδήστε τα κυβερνητικά παπαγαλάκια, πράσινα και γαλάζια, στα ΜΜΕ. Μην αγοράζετε εφημερίδες στη βάση των προσφορών τους. Αλλάξτε κανάλι όταν αρχίζουν οι διαφημίσεις στην τηλεόραση. Αλαλιάστε την AGB και κάντε το αντίθετο απ' όσα διαφημίζονται. Μην αγοράζετε σινιέ ρούχα
φτύστε κι απαξιώστε τους γκλαμουριάρηδες. Σπάστε τα κλισέ της δημόσιας ρητορικής. Ξαναβρείτε τον εαυτό σας με ένα βιβλίο, ένα θέατρο, ένα σινεμά -μην ξεχνιέστε με την τηλεόραση που σας αποβλακώνει (και 'κονομάει)...
Με το συμπάθιο για τις προστακτικές -στην πραγματικότητα είναι ευκτικές. Είναι ζόρικος ο καιρός μπροστά μας, επέρχεται ταξική πάλη ζωής ή θανάτου. Εχουμε μέλλον, οπλισθείτε, χτενιστείτε, πιάστε τα περάσματα κι όποιος πέσει, ωραία θα 'χει πέσει, τιμή και καμάρι για τους νικητές, όταν θα τον θυμούνται στα πολυάνδρια και τις λαϊκές γιορτές. Εχει Ελλάδα μπροστά μας, κι έχουμε κι εμείς τη θέση μας στον κόσμο...

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Ειτίλα

Κα 'ό Πά 'κα

Beat για beat

1. Μουτζουρωμένα μυστικά σημειωματάρια και άγρια δακτυλογραφημένες σελίδες για την πλάκα σου.

2. Υποταγμένος στα πάντα, ανοιχτός, άκουγε.

3. Προσπάθησε να μη γίνεσαι λιώμα εκτός σπιτιού.

4. Μείνε ερωτευμένος με τη ζωή σου.

5. Αν το νιώθεις, κάποια στιγμή θα πάρει μορφή.

6. Γίνε τρελός, άναυδος άγγελος του μυαλού.

7. Φύσα όσο βαθιά θες να φυσήξεις.

8. Γράφε αυτό που θέλεις από τα άβαθα του μυαλού.

9. Τα ανείπωτα οράματα του καθενός.

10. Καθόλου χρόνος για ποίηση, αλλά ακριβώς αυτό είναι.

11. Διορατικά τικ τρέμουν στο στήθος.

12. Ονειρική καθήλωση στο αντικείμενο μπροστά σου.

13. Παραμέρισε όλες τις λογοτεχνικές, γραμματικές και συντακτικές αναστολές.

14. Γίνε μια παλιά τσαγιέρα του χρόνου όπως ο Προυστ.

15. Αφηγήσου την αληθινή ιστορία του κόσμου σε εσωτερικό μονόλογο.

16. Το πολύτιμο κέντρο του ενδιαφέροντος είναι το μάτι μέσα στο μάτι.

17. Γράφε αναπολώντας και με κατάπληξη για τον εαυτό σου.

18. Κολυμπώντας στη θάλασσα της γλώσσας.

19. Αποδέξου την απώλεια για πάντα.

20. Πίστεψε στο ιερό περίγραμμα της ζωής.

21. Πάλεψε να σχεδιάσεις τη ροή που υπάρχει ήδη ακέραια στο μυαλό.

22. Μη σκέφτεσαι τις λέξεις όταν σταματάς, παρά μόνο για να δεις καλύτερα την εικόνα.

23. Κράτα ημερολόγιο κάθε μέρας με την ημερομηνία χαραγμένη στο πρωινό σου.

24. Κανένας φόβος, καμιά ντροπή στην αξιοπρέπεια της εμπειρίας, της γλώσσας και της γνώσης σου.

25. Γράψε για να διαβάσει και να δει ο κόσμος την ακριβή εικόνα που έχεις γι' αυτόν.

26. Βιβλιοταινία είναι η ταινία σε λέξεις, η εικαστική αμερικανική φόρμα.

27. Τιμώντας το Χαρακτήρα στην εποχή της Μουντής Απάνθρωπης Μοναξιάς.

28. Άγριες, απείθαρχες, αγνές, υπόγειες συνθέσεις, όσο πιο τρελά τόσο καλύτερα.

29. Είσαι Ιδιοφυΐα όλη την ώρα.

30. Συγγραφέας-Σκηνοθέτης Γήινων ταινιών με χορηγούς αγγέλους στον Παράδεισο.

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2010

Κι άλλος Σεπούλβεδα ,από το 'Η Σκιά του Εαυτού μας'

"Πότε γύρισες απο την εξορία;"

Πήγε να του πει πως απ' την εξορία δεν γυρίζεις,

πως κάθε απόπειρα επιστροφής είναι μια κοροιδία,

μια εξωφρενική απόπειρα να κατοικήσεις σε μια χώρα που φυλάς στη μνήμη σου.

Όλα είναι ωραία στη χώρα της μνήμης,δεν υπάρχουν δυστυχίες στη χώρα της μνήμης,

δε γίνονται σεισμοί,ακόμα κι η βροχή είναι ευλογία στη χώρα της μνήμης.

Η χώρα της μνήμης είναι η χώρα του Πίτερ Παν