Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Τις παράλλες τις προάλλες επέστρεφα σπίτι μετά από κάτι που είχα να κάνω.
Όχι πώς αλλά να ,είχε συντριβεί το μέσα και κάθε φορά που έπρεπε να πατήσω
Τον συμπλέκτορα το πόδι μου έτρεμε όπως τότε που είχα κάνει ηλεκτρομυογράφημα
20 κιλά εκλεκτού κρέατος να σπαρταράνε .Κι ένιωθα σκατά και ήμουνα σκατά και
Φαινόμουνα σκατά .Επέστρεψα κι έκανα υπομονή και σκεφτόμουν τα παιδιά από το
Σκοτεινό Manchester πόσο δίκιο έχουν που εντοπίζουν το μέγιστο του πόνου
Στο ότι θα επαναλαμβάνεται πότε πότε και θα μας ξεσκίζει, ξανά και ξανά ,να να να.
Και προσπαθούσα να μη σκέφτομαι άλλο και μετά βάλθηκα να σκεφτώ πράγματα
Γήινα σαν τη βιβλιοθήκη από dexion που θέλω να φτιάξω και τέτοια.Σκατά.
Πήγα στο μέρος κι όπως έκατσα στη λεκάνη να κάνω πιπί μου με είδα στον καθρέφτη.
Δεν είδα το είδωλό μου ,είδα εμένα .Και μου έλεγα να με κοιτάξω στα μάτια ,ρε μουνί.
Κοίταξα λίγο και μετά χέστηκα από το φόβο μου κι αν δεν κατούραγα ήδη θα κατουριόμουν
πάνω μου, κι έφυγα να βρω καταφύγιο στα dvd και στα βιβλία.

Υστερόγραφο :Νόμιζα ότι περνώντας τα χρόνια σου αφήνουν την εξής ταπεινή αλλά
Διόλου αμελητέα υποθήκη :Ξέρεις τι να περιμένεις από εσένα ,για τι πράγματα είσαι
Ικανός υπό δεδομένες συνθήκες πίεσης και καταπίεσης ,αλλά αρχίδια.

Υστερόγραφο :Φάκα adidas μου πιασε τη φτέρνα.

Πού `σαι μωρή Robert Frank;

Τις άλλες τις προάλλες γύριζα από ένα φιλικό σπίτι .Ψιλόβρεχε και σκέφτηκα ότι
καλά έκανα και φόρεσα το αντιανεμικό μου το adidas .Οδηγούσα κι είχα πλησιάσει
κοντά στο σπίτι μου το οποίο βρίσκεται στην ,καλά δεν έχει σημασία τώρα κι εν πάσει
περιπτώσει δεν σας αφορά .Σιγά τώρα μην κάτσω να σας δώσω λογαριασμό που μένω
και τι κάνω .Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι βλέπει θάλασσα .Τελοσπάντων όπως
βρισκόμουν στη μέση μιας ανηφορικής ευθείας σε μια περίεργη αντανάκλαση του φωτός
στην οποία συνετέλεσαν το πέρασμα κάτω από μια λάμπα του δρόμου κάτω από την οποία
ήταν σταθμευμένο ένα ολοκαίνουριο ,γυαλιστερό Opel Corsa OPC χρώματος μπλε ελεκτρίκ.
Τι έλεγα ; Α ,ναι νόμισα ότι κάποιος ήταν στο παράθυρο μου και κάτι ήθελε να μου πει.
Παρένθεση : Κι άλλες φορές έχω αισθανθεί αυτό το κοκκάλινο χέρι που προσπαθεί να
Με γραπώσει αλλά εκεί έχω προηγουμένως προκαλέσει όλους τους νόμους της Μηχανικής.
Ενώ τώρα πήγαινα ήσυχα ήσυχα ,καθόλα νόμιμα και σε μια ελαφριά ανωφερική ευθεία.
Να μην τα πολυλογώ οι ρίγες του προαναφερθέντος σήματος κατατεθέντου στο μέρος
Του βραχίονα μοιάζαν σαν φάλαγγες χεριού και το σκατό μου έφτασε στην κάλτσα μου
Πριν καν προλάβω να θυμηθώ το μάντρα μου .Μετά την ανεπαίσθητη αυτή στραβοτιμονιά
Επανέφερα στην ορθή πορεία το αυτοκίνητο και γέλασα με το ιλαρό αυτό γεγονός
Καθότι εγώ είμαι ένας άνθρωπος θετικός .Ανέκτησα βέβαια τάχιστα την ψυχραιμία μου
Και επέστρεψα σπιτάκι μου.

think no thanks

πο πο

Περπατούσα τις προάλλες στο δρόμο και σταματάω σ ε ένα συνοικιακό μαγαζί να χαζέψω

Παπούτσια Adidas που δεν μπορώ να αγοράσω . Στην αντανάκλαση που κάνει σε η βιτρίνα

βλέπω να περνάει μια ωραία μανούλα με το παιδάκι της . Γυρίζω , κοιτάω το παιδάκι , κοιτάω

τη μανούλα , ξεκινάω και την ώρα που τη προσπερνάω , αλλάζοντας πλάνο ,

από ¾ την βλέπω ανφάς και η μανούλα με κοιτάζει με έντονα με ένα άδειο βλέμμα.

Γυρνάω το κεφάλι μου , σαν να είδα φάντασμα και αφού το σκέφτομαι για λίγο

συνειδητοποιώ ότι το ένα της μάτι είναι γυάλινο .Καράμπα!

πο πο