Τις άλλες τις προάλλες γύριζα από ένα φιλικό σπίτι .Ψιλόβρεχε και σκέφτηκα ότι
καλά έκανα και φόρεσα το αντιανεμικό μου το adidas .Οδηγούσα κι είχα πλησιάσει
κοντά στο σπίτι μου το οποίο βρίσκεται στην ,καλά δεν έχει σημασία τώρα κι εν πάσει
περιπτώσει δεν σας αφορά .Σιγά τώρα μην κάτσω να σας δώσω λογαριασμό που μένω
και τι κάνω .Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι βλέπει θάλασσα .Τελοσπάντων όπως
βρισκόμουν στη μέση μιας ανηφορικής ευθείας σε μια περίεργη αντανάκλαση του φωτός
στην οποία συνετέλεσαν το πέρασμα κάτω από μια λάμπα του δρόμου κάτω από την οποία
ήταν σταθμευμένο ένα ολοκαίνουριο ,γυαλιστερό Opel Corsa OPC χρώματος μπλε ελεκτρίκ.
Τι έλεγα ; Α ,ναι νόμισα ότι κάποιος ήταν στο παράθυρο μου και κάτι ήθελε να μου πει.
Παρένθεση : Κι άλλες φορές έχω αισθανθεί αυτό το κοκκάλινο χέρι που προσπαθεί να
Με γραπώσει αλλά εκεί έχω προηγουμένως προκαλέσει όλους τους νόμους της Μηχανικής.
Ενώ τώρα πήγαινα ήσυχα ήσυχα ,καθόλα νόμιμα και σε μια ελαφριά ανωφερική ευθεία.
Να μην τα πολυλογώ οι ρίγες του προαναφερθέντος σήματος κατατεθέντου στο μέρος
Του βραχίονα μοιάζαν σαν φάλαγγες χεριού και το σκατό μου έφτασε στην κάλτσα μου
Πριν καν προλάβω να θυμηθώ το μάντρα μου .Μετά την ανεπαίσθητη αυτή στραβοτιμονιά
Επανέφερα στην ορθή πορεία το αυτοκίνητο και γέλασα με το ιλαρό αυτό γεγονός
Καθότι εγώ είμαι ένας άνθρωπος θετικός .Ανέκτησα βέβαια τάχιστα την ψυχραιμία μου
Και επέστρεψα σπιτάκι μου.