Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

σ'κωθώ να φύγω μου φαίνεται , σ'κωθώ να φύγω

να πάω , να πούμε ,στη Γερμανία να μου λένε γκενάου ,να πούμε και τσουκίνι να πούμε και να σπάζονται και να καίγονται και να διαφθείρονται και να πεινάμε και να κρυώνομε αλλά τουλάχιστον να μην καταλαβαίνω τί και πώς και γιατί.Γιατί κι εδώ να πούμε που καταλαβαίνω τι λέμε,δεν καταλαβαίνω το παρασύνθημα και νιώθω ηλίθιος.Σαν όπως τότε στο σχολείο που συγκεντρωνόμουνα για λίγο να δω τι θα πει η δασκάλα να μην το διαβάσω σπίτι,να διαβάσω το καινούριο Μπλέκ και να πάω για μπάσκετ με τον Κώστα......'Ε,αυτά σκεφτομουν,και μπούτια, κι αφαιρ...αφαιρουμ...αφαιρενομ...και χάζευα τελοσπάντων και ρώταγε η δασκάλα;"Καταλάβατε"; Κοίταγα σαν χαζός τότε,σαν τώρα και δεν μίλαγα και λίγο αν με τσίγκλαγες θα έκλαιγα.
Να μην καταλαβαίνεις τίποτα έχει τη φάση του.Δε λες τίποτα κι αυτό σε κάνει συμπαθή,χαμογελάς και έχεις και το χρόνο να κοζέρνεις τα κορίτσια όταν οι άλλοι λογοφέρνουν.
Το να καταλαβαίνεις τι γίνεται στην αρχή και μετά να χάνεσαι εμένα με στεναχωρεί.Άσε που βλέπεις να γίνεται κάτι και λες ξέρω τι θα γίνει μετά,όπως γινόταν πάντα,όπως μας τα άφησαν οι παλιοί και δεν γίνεται ετσι,γίνεται αλλιώς...πολύ αλλιώς...σαν άναποδο μπέναλντι...
Άμα σκεφτείς κιόλα οτι είσαι εσυ στη θέση του αδικημένου...χέστα,δεν μπορείς για λίγο να κοιμηθείς το βράδι και δεν είναι απο την κρεατόπιτα.
Είναι το πάς για μαλλί και φεύγεις κουρεμένος.Δεν ξέρω τι λές,Δεν ξέρω τι κάνεις,πέφτεις και κολυμπάς;Χέζεις ψηλα και αγναντεύεις;Κλάνεις και πυροβολάς;
Άι στα σκατά που κάθομαι και σπάω το κεφάλι μου,τι να κάνεις και τι να κάνεις.
Σ'κωθώ να φύγω,να σου πώ και κάτι,σ'κωθω να φυγω...Θα πάω στη Γερμανία που όλοι θα μου φαίνονται εχθρός.

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008


Ανέκδοτο

Γίνεται ένα συνέδριο Ψυχολογίας σε ένα μεγαλο ξενοδοχείο.
Δύο από τους σύνεδρους ψυχολόγους μπαίνουν στο ασανσέρ.
Το παιδί του ασανσέρ τους ρωτάει:"Σε ποιόν όροφο,παρακαλώ;"
Απαντάει ο ένας εκ των δύο :"Στον 15ο".
Το παιδί λέει :"Αμέσως".
Φτάνουν στον 15ο,ανοίγει η πόρτα,κατεβαίνουν,το παιδί τούς χαιρετάει
και το ασανσέρ φευγει.
Αμέσως γυρνάει ο ένας ψυχολόγος στον άλλο
και τον ρωτάει :"Τί λες να εννοούσε μ' αυτό που είπε,έ;"